Έπειτα την εξαγγελία και την εφαρμογή των σχετικά πρόσφατων τροποποιήθηκε τόσο η συνολική προσέγγιση του φορολογητέου εισοδήματος στην φορολογία εισοδήματος όσο και οι γενικοί κανόνες που διέπουν την Λογιστική απεικόνιση των συναλλαγών με την θέσπιση των Ελληνικών Λογιστικών Προτύπων. Και οι δύο αυτές αλλαγές οδηγούν τα πράγματα πολύ κοντά στην σύγχρονη αντίληψη και από καθαρά επιστημονικής άποψης αλλά και πρακτικής, με την έννοια των ανάλογων εφαρμοζόμενων στις σύγχρονες και αναπτυγμένες οικονομικά χώρες. Με τον διαχωρισμό των φόρων στην φορολογίας εισοδήματος ανά πηγή, εξομαλύνεται και σχεδόν εξισώνεται η φορολογία των επιχειρήσεων ανεξαρτητοποιούμενη από την νομική μορφή που έχει. Με τον τρόπο αυτό μειώνονται σημαντικά οι όποιες στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό υπήρξαν λόγω  αυτής της αιτίας.

Καταργήθηκαν επίσης πολλά σημεία που δεν προσέφεραν ουσία παρά μόνο γραφειοκρατικές διαδικασίες και εισήχθησαν νέα που απλουστεύουν και ξεκαθαρίζουν ζητήματα ετών. Ταυτόχρονα δίνεται η απαραίτητη και φυσικά υπό όρους ελευθερία των οικονομικών μονάδων να οργανώσουν όπως θα ήθελαν τις οικονομικές πληροφορίες των συστημάτων τους, για την καλύτερη αξιοποίηση τους, χωρίς περιττές και μερικές φορές χρονοβόρες και άχρηστες για τις ίδιες διαδικασίες. Έτσι τα πράγματα απλουστεύονται χωρίς να γίνονται απλοϊκά, μειώνοντας τα κόστη και αυξάνοντας την παραγωγικότητα.

Με τις αναφερόμενες αλλαγές σταματάει πλέον η ακραιφνώς «φορολογιστική» αντιμετώπιση των λογιστικών στοιχείων των επιχειρήσεων και αγγίζει τα επιθυμητά επίπεδα, χρησιμοποιώντας την αποτύπωση των οικονομικών δεδομένων με τους κανόνες της λογιστικής επιστήμης. Παράλληλα όλα τα παραπάνω ουδόλως στερούν από τις ελεγκτικές αρχές την δυνατότητα ελέγχου σε βάθος. Αντίθετα τους δίνουν την δυνατότητα να έχουν καλύτερη εικόνα των στοιχείων που θέλουν. Θα ήταν καλό για τις επιχειρήσεις και για την Ελληνική οικονομία εν γένει, οι αλλαγές αυτές να διατηρηθούν αλλά και να υπάρξουν επιπλέον τέτοιες κινήσεις προς την ίδια κατεύθυνση.